EKG - ELEKTROKARDIOGRAFIA

Raz w roku powinien je wykonać każdy, kto skończył 40 lat. O badaniu nie mogą też zapominać osoby, u których w rodzinie występowały choroby lub zawały serca, udary mózgu oraz nałogowi palacze tytoniu. PRZYGOTOWANIE: Kilkanaście minut przed badaniem trzeba odpocząć. JAK TO SIĘ ROBI: Przez kilka minut pacjent leży wygodnie na leżance, a lekarz lub pielęgniarka przypina elektrody do nadgarstków, kostek nóg i klatki piersiowej. Prądy elektryczne wytwarzane w mięśniu sercowym są rejestrowane i zapisywane na specjalnym papierze. CO Z TEGO WYNIKA: Pozwala wykryć zaburzenia rytmu lub przewo­dzenia prądu wytwarzanego przez komórki mięśnia serca, określić przerosty mięśnia sercowego, jego obszary niedokrwienia, aktualny albo przebyty zawał, a nawet niektóre zaburzenia metaboliczne. Prawidłowy wynik EKG nie świadczy w 100 proc. o tym, że serce jest zdrowe, bo nie wyklucza choroby wieńcowej. Wyniki badań należy gromadzić, żeby lekarz mógł je porównać przy kolejnym EKG.

EKG WYSIŁKOWE

Również rejestruje proces przepływu prądu przez serce, ale przeprowadza sieje w czasie wysiłku fizycznego. Badanie jest bardziej precyzyjne niż zwykłe EKG i może ujawnić dolegliwości, które nie są widoczne w czasie badania spoczynkowego (np. czy na skutek nadciśnienia doszło do przerostu lewej komory). Zaleca sieje przy podejrzeniu choroby wieńco­wej, jeśli chory skarży się na bóle w klatce piersiowej oraz w czasie rehabili­tacji kardiologicznej (np. po zawale czy wszczepieniu by-passów). PRZYGOTOWANIE: Nie wolno jeść obfitego posiłku, pić mocnej herbaty i kawy ani palić papierosów.

JAK TO SIĘ ROBI: Pacjent chodzi po ruchomej bieżni albo pedałuje, siedząc na stacjonarnym rowerze. Do rąk, nóg i klatki piersiowej są przypię­te elektrody. Aparat założony na rękę stale mierzy ciśnienie krwi. CO Z TEGO WYNKA: Badanie określa wydolność mięśnia sercowego, umożliwia wykrycie niewidocznego w czasie spoczynku niedokrwienia mięśnia serca lub zaburzenia jego rytmu.

EKG METODĄ HOLTERA

Tym różni się od spoczynkowego EKG, że trwa przez całą dobę (czasem dwie), a nie kilka minut. Przez ten czas wykonuje się wszystkie codzienne czynności, nie modyfikując planu zajęć. Badanie ma bowiem sens wtedy, gdy aparat rejestruje czynność serca podczas typowej dla nas doby - gdy pra­cujemy, wypoczywamy, denerwujemy się, uprawiamy sport, śpimy. Badanie holterowskie można wykonywać pacjentom w każdym wieku, także kobietom w ciąży, powtarzać je wielokrotnie, nawet w krótkich odstępach czasu. Wskazania to m.in.: zaburzenia rytmu serca, przewodzenia, choroba niedo­krwienna serca, konieczność sprawdzenia sprawności stymulatora, potwier­dzenie lub wykluczenie przyczyn kardiologicznych w przypadku zasłabnięć, omdleń, utraty przytomności, napadów duszności, zawrotów głowy, sprawdzenie postępów leczenia arytmii.

PRZYGOTOWANIE: Jeśli zażywamy na stałe jakieś leki, nie odstawiamy ich na czas badania.

jAK TO SIĘ ROBI: Do odtłuszczonej na piersiach skóry przytwierdza się kilka elektrod jednorazowego użytku. Połączone są przewodami z minia­turowym aparatem przypominającym komórkę. Umieszczony w etui aparat przypina się paskiem w talii. Urządzenie rejestruje elektryczną czynność serca sekunda po sekundzie, przez całą dobę. Pacjent zapisuje ważniejsze czynności i objawy, jakie pojawiły się w trakcie ich wykonywania, np. o godz. 15.00 wejście na trzecie piętro po schodach - duszności i przyśpieszenie pracy serca. Na czas badania trzeba zrezygnować z kąpieli całego ciała - zamoczenie urządzenia lub elektrod uniemożliwiłoby dalsze prowadzenie badania. Nie wolno używać poduszki ani koca elektrycznego, bo mogą zakłócać pracę aparatu. Jeśli któraś elektroda się odklei, trzeba ją przymocować w tym samym miejscu plastrem bez opatrunku. W wyznaczo­nym czasie należy zgłosić się do poradni, gdzie aparat zostanie zdjęty (nie należy tego robić samodzielnie). Zapisane na karcie pamięci impulsy stale wytwarzane przez serce zostają wprowadzone do komputera i przetwo­rzone na wykresy. Specjalista porównuje je z notatkami pacjenta. Na podsta­wie analizy może postawić precyzyjną diagnozę. CO Z TEGO WYNIKA: Badanie wykrywa objawy niedokrwienia, zaburzenia rytmu i przewodzenia w mięśniu serca.

HOLTER CIŚNIENIOWY

W zależności od potrzeb diagnostycznych lekarz może zalecić badanie za pomocą holtera ciśnieniowego, polegające na automatycznym 24-godzin-nym pomiarze ciśnienia tętniczego. PRZYGOTOWANIE: Nie wymaga przygotowań.

JAK TO SIĘ ROBI: Na ramię pacjenta zakłada się mankiet ciśnieniomierza, do którego podłączony jest niewielki rejestrator. Urządzenie co 15 minut dokonuje pomiaru i zapisu ciśnienia krwi. Wynik otrzymuje się w formie wydruku.

CO Z TEGO WYNIKA: Badanie umożliwia rejestrowanie ciśnienia w czasie wielu godzin i w różnych sytuacjach, co pozwala wykryć duże skoki nierejestrowane w czasie normalnych badań wykonywanych w przychodni czy w domu (także w nocy). Automatyczne pomiary ciśnienia eliminują stres związany z wizytą u lekarza, tzw. efekt białego fartucha.

PRZYNAJ­MNIEJ CO PÓŁ ROKU

mierz ciśnienie krwi. Możesz to robić samo­dzielnie lub w przychodni.

1. Jeśli chcesz badać ciśnienie w domu apa­ratem elektro­nicznym, warto poprosić w przy­chodni o porów­nanie wyników z pomiarem uzy­skanym z aparatu rtęciowego.
2. Jeśli nie dyspo­nujesz aparatem, proś o zmierzenie ciśnienia przy każdej wizycie u lekarza.

SPRAWDŹ CZY GROZI CI ZAWAŁ

ZLICZ PUNKTY